ULU ÇINAR.

ULU ÇINAR
Ulu çınar böbürlenip durursun
Kurt girmiş özüne haberin var mı?
Senden başka ulu yok mu? Sanırsın
Âlemi Yaratan’dan haberin var mı?
Köklerin dağılmış hep sağa sola
Kılcal damarlardan haberin var mı?
Ne hizmet vermişsin yediğin bala
Canlıyı yaratandan haberin var mı?
Üç yüz yıllık ömür az gelmiş sana
Gençliğine doymayandan haberin var mı?
Yaratanın suyundan iç kana, kana
Ağlayıp gülenden haberin var mı?
Kırılmaz mı ulu çınar dalların
Beli bükülenden haberin var mı?
Şu âlemde türlü çeşit yolların
Umutla yaşayandan haberin var mı?
ULU ÇINAR
Maneviyatı bırakıp maddiyata gönül veren insan sonunda bu dünyada koca bir hiç olduğunun farkına varır amma iş işten geçmiş olur. Toplumda insanları hakir görüp onları aşağılayıcı sözlerle rencide ederek kendi kendini o insanların yanında göklere çıkarmak her fırsatta parayı o insanlara karşı koz alarak kullanmak parayı her şeyin satın alabileceği bir araç görmesi. Yaratan Mevla’yı unutarak elindeki varlıkla övünen insanların sonunun hicran ile biteceğini unutmamalıdırlar. Âlemlerin yaratıcısının ustalığını bilmeyen bu insanların unutmamaları gereken güzelliklerin başında insan gelir. Düşünsünler bir kere öyle bir makine ki binlerce kılcal damar vücudun her tarafında bir saat gibi çalışıp görevlerini yerine getirmektedir. Bir kalbin görevini düşünün. Bir beyinin görevini düşün. Bizi yaratan Mevla’m ne büyük nimet vermiş ki. Bu nimetin kıymetini unutup hurafelerle uğraşmak ne büyük bir gaf ettir. Saygılarımla...